مناجات

خداوندا،

از تو بخشنده تر کیست؟ از تو پوشاننده تر چه کس است؟ از تو در گذرنده تر کدام است؟ ما حیا نمی کنیم از گناه کردن و تو حیا می کنی از نبخشیدن. ما حیا نمی کنیم از نیامدن و تو حیا می کنی و از در نگشودن، به ما ذره ای حیا عنایت کن. خداوندا، بحر بی نهایت کرمت وسیع تر از برکه حاجات ماست. تو به سخاوت شهره تری تا ما به نیاز. تو به بخشیدن راغب تری تا ما به تکدّی. فقط تویی که سزاوار خواستنی و خواهش. فقط از آستان توست که رواست.

یاد سبز شکفتن

ای ماندگار، ای جاودانه ترین عشق، ای جدا از من و با من، اکنون در این دل شب، قلم قلبم را با قطره های اشکی که بر گونه دارم، آغشته می کنم و بر صحیفه دعا، خط استغفار می کشم. خدایا، بار گران گناه، پشتم را خمیده و گردباد دلبستگی ها، ساقه های وجودم را می شکند.

ای بی نیاز، زنگار دلم را بزدا، به من بال پرواز و پای رفتن عطا کن.

ای منتهای آرزویم، از خودم چه بگویم که همه را دانی و از تو چه بگویم که فراتر از آنی. من تو را می خوانم که راز هرچه عشقی. تو را می خواهم که خوش بوتر از هرچه عطری.

زمزم دعا

خداوندا، دل های سنگ آسا را بشکن تا مگر در شکستگی ها نشانی از تو بیابند که خود فرموده ای: «اَنَا عَندَ القُلوبِ المُنْکَسِرَه»

خدایا، ما به تو شائق تریم تا گناه. از سر اکراه گناه می کنیم. اما هماره مشتاق رجعت به سوی توایم. بندهای شیطان را از دست و پایمان باز کن.

خداوندا، مهر تو پیش و بیش از قهر توست. تویی که مهرت را از دشمنانت [هم] دریغ نمی کنی. قهرت را بر دوستانت روا مدار.

خدایا، به هرکه میوه سنگین عشق می دهی، شاخه وجودش را می شکنی. تو خود مرهم شاخه های شکفته باش.

خداوندا، عشقِ پریدن و عطشِ رسیدن، شدت گرفته است. اکنون که روزنه های شهادت بسته است، راهی به سوی خودت بگشا.

آب حیات