حتما شما هم با افرادی برخورد کرده‌اید که افسوس سالهای گذشته را می‌خورند. آنها از این که از دوران کودکی و جوانی خود و یا در کل، از عمر گرانبهای خود به درستی استفاده نکرده‌اند و فرصتها را سوزانده‌اند، پشیمانند. این موضوع حتی ممکن است در مورد من و شما هم صادق باشد. شاید بعضی اوقات آرزوی بازگشت به دوران کودکی و جوانی را داشته باشیم تا به گونهای دیگر زندگی کنیم و بتوانیم از فرصتها به نحو احسن استفاده نماییم.
متاسفانه ما عادت کرده‌ایم که به دنبال موضوعات مشکل، دست نیافتنی و حتی غیرممکن (برگشت به زمان گذشته!) باشیم و کمتر به موضوعات ساده، راحت و سهل‌الوصول فکر می‌کنیم. ما امروز را که در دسترس است از دست می‌دهیم تا به گذشته تبدیل شود، سپس بازگشت آن را آرزو می‌کنیم!
«امروز»، فردا به دیروز تبدیل خواهد شد. پس قبل از اینکه امروز به دیروزی دیگر تبدیل شود، می‌توانیم به راحتی از آن بهره‌مند شویم. هر آن چه که قرار است در آینده در مورد امروز فکر کنیم و افسوس بخوریم، می‌توانیم همین امروز به فکر باشیم و از زمان حال استفاده بهینه کنیم. موفقیت ما در گرو استفاده از فرصت‌هاست. فرصتهایی که به سرعت میگذرند.
این موضوع در مورد کودکان نیز صادق است. کودکان امروز، بزرگسالان فردا هستند. زمان به سرعت در حال سپری شدن است و خیلی زود دیر میشود. پس از همین امروز باید به فکر آینده کودکانمان باشیم. همان گونه که در مقالات «چرا خلاقیت و نوآوری؟» و «آیا کودکان نیاز به آموزش خلاقیت دارند؟» ذکر شد، در قرن حاضر و هزاره سوم، شرایط بسیار تغییر کرده و رقابت فوق‌العاده سخت شده است.
مسلما در دو دهه آینده، زمانی که کودکان امروزی به جوانان جویای کار تبدیل می‌شوند، شرایط حتی بسیار دشوارتر از حالا خواهد بود. بنابراین سهل‌انگاری امروز ما در مورد کودکان، می‌تواند صدمات جبران ناپذیری را به آینده‌سازان و آینده جامعه‌مان وارد کند. پس بیایید به جای افسوس خوردن به گذشته‌های از دست رفته، از اکنون گذشته‌های آینده را به درستی طراحی کنیم و در آینده به عملکرد گذشته‌مان ببالیم.
اینکه امروز کیستیم، پیامد گزینش دیروز ماست. فردا هم همان کسی خواهیم شد که امروز برمی‌گزینیم.